Σάββατο 27 Νοεμβρίου 2010

Λείπει ένας πραγματικός ηγέτης!

Τρίτη εκτός έδρας ήττα και έντονος προβληματισμός στον Ολυμπιακό, που παρουσιάστηκε αγνώριστος στο ΟΑΚΑ, χάνοντας από μία ομάδα η οποία ήθελε περισσότερο τη νίκη και ίδρωσε για να την κατακτήσει, σε αντίθεση με τους Πειραιώτες. Οι «ερυθρόλευκοι» μπήκαν στον αγωνιστικό χώρο χαλαροί, δίχως την ψυχολογία ενός ντέρμπι και σε αυτό μεγάλη ευθύνη φέρει ο Ερνέστο Βαλβέρδε! Διαθέτει το καλύτερο σύνολο στην Ελλάδα, ωστόσο στα ντέρμπι δεν αποδεικνύει ότι κατεβάζει παίκτες-μαχητές. Το αντίθετο θα έλεγα. Μας κάνει να πιστέψουμε πως διακατέχεται από ηττοπάθεια.

Επιστρέφει στη θέση του ο Κέβιν

Πιστεύω πως στο ντέρμπι του ΟΑΚΑ, ο Μιραλάς θα αγωνιστεί ως μοναδικός προωθημένος επιθετικός και από πίσω του θα έχει τον Φουστέρ. Θα προβεί σε αυτήν την κίνηση ο Βαλβέρδε, γιατί θέλει να ενισχύσει την αμυντική διάθεση της ομάδας του και την πίεση στη μεσαία γραμμή, κάτι που δε θα συμβαίνει τόσο, αν αγωνιστούν μαζί Μιραλάς-Πάντελιτς, ένα δίδυμο το οποίο ναι μεν φαντάζει εντυπωσιακό, αλλά μπορεί στην πράξη να πληγώσει τον Ολυμπιακό στο παιχνίδι με την ΑΕΚ, ειδικά αν χρησιμοποιηθεί ένα κλασικό αμυντικό χαφ.

Με σβηστές μηχανές

Ούτε μία στιγμή δεν πίστεψα, ότι ο συγκεκριμένος Παναθηναϊκός θα μπορούσε να αποσπάσει κάτι θετικότερο, πέραν της εμπειρίας, από αυτήν την «διαστημική» Μπαρτσελόνα, στο μεσοβδόμαδο παιχνίδι μεταξύ των δύο ομάδων, για την 5η και προτελευταία αγωνιστική του Champions League.


Ο λόγος που το λέω αυτό, δεν είναι γιατί δε θεωρώ ικανούς τους «πράσινους» να κάνουν την ζημιά,- το έχουν αποδείξει άλλωστε στο παρελθόν- αλλά για όλα τα άλλα πριν την έναρξη του παιχνιδιού, που συνηγορούσαν σε αυτό το αποτέλεσμα. Η κακή αγωνιστική κατάσταση των τελευταίων ημερών, ο νέος προπονητής ο οποίος δεν είχε προλάβει να μάθει την ομάδα, οι σημαντικές απουσίες και η δυναμικότητα του αντιπάλου, οδηγούν στο συμπέρασμα ότι δεν υπήρχε περίπτωση να αποφευχθεί αυτό το τελικό 0-3.

Τρίτη 23 Νοεμβρίου 2010

Βλέπουν φαντάσματα

Συγχωρέστε το ύφος μου, αλλά ρε παιδιά πάμε καλά σε αυτή την χώρα; Ρε που τα είδαν τα τρία πέναλτι; Δεν ήταν αποβολή του Ίβιτς; Με ποιό τρόπο καθόρισε ο Παμπορίδης το αποτέλεσμα; Και να ανατρέξω λίγο στο πρόσφατο παρελθόν, γιατί διαμαρτύρονται στο λιμάνι για την διαιτησία στο ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό;

Καθαρά τα θεωρώ και τα δύο ματσάκια. Η καραμέλα αν πιπιλίζεται πολύ, καταντάει αηδία. Αλλά, όταν ο πρόεδρος της Super League βγαίνει και κάνει δηλώσεις για την διαιτησία, όταν ο άρχων της διοργανώτριας αρχής γκρινιάζει με το παραμικρό, πώς έχουμε την απαίτηση να μην γκρινιάζουν όλοι οι υπόλοιποι.

Οκ, καταλαβαίνω η πίκρα της ήττας είναι μεγάλη πολλές φορές (πόσο μάλλον σε ντέρμπι), αλλά σε λίγο θα χάσουμε τα αυγά και τα πασχάλια. Παρακολουθώ αθλητικά site, εφημερίδες και οι δημοσιογράφοι της συμπρωτεύουσας είναι πρωταγωνιστές σε ένα από τα μεγαλύτερα θέατρα του παραλόγου που έχω συναντήσει ποτέ.

Κόμπλεξ κατωτερότητας θα το χαρακτήριζα και σε όποιον αρέσει αυτός ο χαρακτηρισμός. Έχουν ξεφύγει τα «καρντάσια» τελείως, βλέπουν συνομωσίες παντού. Ηρεμήστε, γιατί μου δίνετε την εντύπωση ότι σας αρέσει να γκρινιάζετε και να είστε δεύτεροι, γιατί δεν αντέχετε την κορυφή. Κάτι σαν το ΚΚΕ σαν να λέμε.



Αγωνιστικά ο ΠΑΟΚ παρουσιάστηκε καλύτερος στο 1ο ημίχρονο και το πρώτο δεκάλεπτο του 2ου. Ατύχησε όμως στην φάση του γκολ του Μιραλάς και βρέθηκε πίσω στο σκορ. Μία φάση με κάθετη μπαλιά του Γ.Παπαδόπουλου, που αν τον έβαζαν να την επαναλάβει καμιά πενηνταριά φορές, ζήτημα να τα κατάφερνε σε μία.

Όσο περνούσε η ώρα, με κατάμεστο «Καραϊσκάκη» και πίσω στο σκορ, τα νεύρα τσίτωναν και έγιναν τα γνωστά προκλητικά από τους παίκτες του «δικεφάλου». Αποτέλεσμα το δυνατό μαρκάρισμα του Ίβιτς και η πέρα για πέρα δικαιολογημένη αποβολή.

Κίνηση-ματ του Βαλβέρδε με την αλλαγή του Ρόμενταλ και η σεμνή τελετή έλαβε τέλος, καθώς ο Δανός «έβγαλε μάτια» δίνοντας έτοιμο γκολ στον Μιραλάς κάνοντας το 2-0. Ο παίκτης των «ερυθρολεύκων» μάλιστα ευτύχησε να χρηστεί και σκόρερ διαμορφώνοντας το τελικό 3-0.

Στα αρνητικά του παιχνιδιού, τα πολλά αντεθνικά συνθήματα που ακούστηκαν από την εξέδρα και η (για ακόμα ένα παιχνίδι) απογοητευτική εμφάνιση του Φετφατζίδη. Ο μικρός μπήκε κατευθείαν στα βαθιά και μου δείχνει ότι δεν μπορεί να ανταποκριθεί στο 100% των απαιτήσεων της ομάδας. Μια ακόμα σκέψη μου, είναι το γεγονός να χρησιμοποιηθεί στη θέση του Φουστέρ, δηλαδή πίσω από τον επιθετικό. Ντρίπλα έχει, πάσα έχει, ταχύτητα έχει, πραγματικά δεν βρίσκω τον λόγο να μην τα καταφέρει. Όπως και να έχει ο Βαλβέρδε πρέπει να κάνει κάτι με τον «πιτσιρικά».

Με μοναδικούς διακριθέντες από τον Ολυμπιακό τους Μιραλάς και Ρόμενταλ (αγωνίστηκε ως αλλαγή), μάλλον ο ΠΑΟΚ έχασε το παιχνίδι, παρά το κέρδισε ο Ολυμπιακός. Ας σταματήσουν λοιπόν εκεί στο βορρά να βλέπουν φαντάσματα, γιατί αντί να κοιτάξουν τα κακώς κείμενα της ομάδας τους και να προσπαθήσουν να τα διορθώσουν, αναλώνονται σε διαμαρτυρίες και κινήσεις εντυπωσιασμού, που μόνο καλό δεν κάνουν και φανατίζουν ακόμα περισσότερο τον κόσμο τους…


Δευτέρα 22 Νοεμβρίου 2010

Ώρα για νέα... οικοδομή!

Που κατάντησε... Να χάνει από την Καβάλα και να μη θεωρείται από κανέναν έκπληξη! Και στην πραγματικότητα δεν είναι έκπληξη. Είναι η φυσική συνέπεια όλων όσων διαδραματίστηκαν στο «κιτρινόμαυρο» στρατόπεδο την τελευταία διετία. Από τότε που ο Ντέμης Νικολαΐδης, ακούγοντας τους οργανωμένους οπαδούς της ομάδας να τραγουδούν εν χορώ «κοίτα που κατάντησες την ΑΕΚ ρε κοντέ», αποφάσισε να πάρει το καπελάκι του και να φύγει.

Αυτό που είδαμε στην Τούμπα και στο «Ανθή Καραγιάννη» δεν
ήταν τίποτα διαφορετικό από την πραγματική ΑΕΚ. Δεν είναι έκπληξη ο Γιάχιτς, ο Έντερ και ο Γκέντσογλου να χάνουν από τον Ντιέ, τον Καρντόζο και τον Ντουγκλάο. Η «Ένωση» μπορεί να μην έχει υλικό... του πεταματού όπως υποστηρίζουν πολλοί, όμως οι δεδομένες της αδυναμίες σε θέσεις ζωτικής σημασίας είναι αυτές που θα την οδηγήσουν μοιραία ως το τέλος του πρωταθλήματος σε φτωχή βαθμολογική συγκομιδή.

Φυσικά, όσοι έσπευσαν να αποδώσουν ευθύνες στον Μανόλο Χιμένεθ, μάλλον θέλουν να κοροϊδέψουν τους ίδιους τους εαυτούς τους. Κύριος υπαίτιος για την εικόνα ΚΑΙ της φετινής ΑΕΚ είναι ο Ντούσαν Μπάγεβιτς. Αυτός
επέλεξε την τελευταία διετία τα... υλικά για να χτίσει αυτήν την οικοδομή, η
οποία όπως αποδεικνύεται, στο πρώτο... φύσημα του ανέμου, είτε αυτός έρχεται από τη Νέα Σμύρνη, είτε από την Καβάλα, είτε από τον Βόλο, μπορεί να γκρεμιστεί συθέμελα. Αυτό το οικοδόμημα είχε πολλές ατέλειες, οι οποίες ήταν προφανές ότι αργά ή γρήγορα θα φανούν στον αγωνιστικό χώρο.

Με απόσταση πέντε βαθμών από την επικίνδυνη ζώνη και εννέα
από την κορυφή του βαθμολογικού πίνακα, η ΑΕΚ δεν μπορεί πλέον να στοχεύει σε τίποτα παραπάνω από την είσοδο της στα πλέι-οφ και το καλύτερο δυνατό πλασάρισμα στο τέλος της σεζόν, ώστε να εξασφαλίσει την παρουσία της στην Ευρώπη την επόμενη χρονιά. Και το καλοκαίρι, ο Σταύρος Αδαμίδης αφού πρώτα εξαντλήσει τις πιθανότητες για την ανανέωση της συνεργασίας με τους Σκόκο και Τζιμπούρ, καλείται να δώσει εν λευκώ τα κλειδιά της... νέας οικοδομής στον Χιμένεθ.

Ο Ισπανός δικαιούται να χτίσει την ΑΕΚ της επόμενης σεζόν με τα δικά του υλικά. Είναι βέβαιο ότι δεν μπορεί να την κάνει... Μπαρτσελόνα, αλλά αν ακολουθήσει ένα πλάνο με σαφείς προσανατολισμούς και ποδοσφαιρική λογική (ό,τι δηλαδή δεν έκαναν οι Μπάγεβιτς και Δώνης), μπορεί τουλάχιστον να καταστήσει και πάλι την «Ένωση» ανταγωνιστική απέναντι σε Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό.

Κυριακή 21 Νοεμβρίου 2010

Παιχνίδι που αν «ανοίξει»…

Απόψε, το βάρος για εκείνον θα είναι μεγάλο.
Θα δούμε καλό ποδόσφαιρο και πολλές φάσεις στις αντίπαλες εστίες. Είναι τέτοια τα προβλήματα του Ολυμπιακού στην άμυνα, που ο Σαλπιγγίδης παρέα με τον Βιεΐρίνια, δύσκολα δε θα προκαλέσουν ρωγμές στα μετόπισθεν, ενώ η μεσοεπιθετική λειτουργία των Πειραιωτών, εγγυάται μέσα στο Φάληρο χορταστικό ανά διαστήματα θέαμα και αρκετές τελικές ενέργειες. Όλα αυτά, αν και εφόσον οι δύο αντίπαλοι δεν μπουν στον αγωνιστικό χώρο με τη σκέψη στο μηδέν παθητικό.

Τα προβλήματα είναι πολλά για τον Βαλβέρδε, αλλά η δύναμη της έδρας μπορεί να τον σπρώξει στην αρχή και εκεί πρέπει να ποντάρει η γηπεδούχος ομάδα, που έχει και τον Ιμπαγάσα στα πιτς, άρα θα κάνει μπόλικο παιχνίδι από τα άκρα, εκεί όπου ο Ριέρα οφείλει να φανερώσει ηγετική φυσιογνωμία και να συμπαρασύρει τους συμπαίκτες του. Η δικαιολογία των απουσιών δε χωρά σε μία ομάδα όπως ο Ολυμπιακός και ο ΠΑΟΚ έρχεται δυναμικά απόψε, έχοντας τον Βιεΐρίνια σε τρελά κέφια, έτοιμο να ζαλίσει δεκάδες φορές τους Γκαλίτσιο και Μοδέστο.

Οι σκέψεις να χρησιμοποιηθεί ο Ουρτάδο ως κεντρικός μπακ θα ήταν καταστροφικές στην πράξη, ενώ θα στερούσαν ένα χαφ που δίνει καλά κοψίματα χαμηλά, αλλά και ειδικά στο ψηλό παιχνίδι, εκεί όπου οι Ίβιτς και Γκαρσία είναι δυνατοί. Ναι μεν η τετράδα της άμυνας είναι χαμηλής δυναμικότητας, λόγω των ακραίων μπακ, μα δυναμώνοντας τη μεσαία γραμμή κερδίζεις χρόνο στην ανασύνταξη και τουλάχιστον αμυντικά, Χολέμπας και Γκαλίτσιος, δεν είναι και άθλιοι. Σίγουρα δεν κάνουν για Ολυμπιακό…

Στο δίλλημα Ρόμενταλ-Φετφατζίδης, θα επέλεγα τον πρώτο λόγω εμπειρίας και δίψας να αποδείξει ότι δεν είναι τελειωμένος, ενώ μπορεί να ρίσκαρα από την αρχή με Μιραλάς-Πάντελιτς, έχοντας τον Βέλγο πίσω από τον Μάρκο. Όλα βέβαια στη θεωρία, καθώς στις προπονήσεις ο Βαλβέρδε τους παρακολουθεί κάθε μέρα και εκείνος γνωρίζει καλύτερα από τον καθέναν, τις δυνατότητες των παικτών του.

Όσον αφορά στον ΠΑΟΚ, η παράδοση που έχει δημιουργήσει τα τελευταία χρόνια και ο… αέρας που απέκτησε, είναι ικανά στοιχεία για να αποδράσει με το διπλό, σε συνδυασμό όλα αυτά βέβαια, με την ανοδική του πορεία στα τελευταία ματς. Το παιχνίδι θα κριθεί θεωρώ στην αποτελεσματικότητα των επιθετικών μονάδων, εκεί όπου υπάρχει ποιοτικότατο υλικό και από τους δύο! Όμορφο ματσάκι περιμένω…



Σάββατο 20 Νοεμβρίου 2010

Kάιζερ Φέτελ

Ο νέος αυτοκράτορας είναι εδώ. Σεμπάστιαν Φέτελ! Μόλις 23 ετών και κάτι ψιλά, έγινε ο νεότερος οδηγός που κατακτά τον τίτλο στη μακρά ιστορία της Formula 1. Για πολλούς ο διάδοχος του Μίκαελ Σουμάχερ, για άλλους ένα μεγάλο ταλέντο, το μόνο σίγουρο είναι πως ο πιτσιρικάς Γερμανός βάλθηκε να διαψεύσει όλους τους δύσπιστους απέναντι στους πρόσωπο του και να αποδείξει πως το πρωτάθλημα αν δεν έχει κριθεί μαθηματικά, απλά ΔΕΝ έχει κριθεί.

Πολλοί ήταν αυτοί (μεταξύ τους και η αφεντιά μου), που πίστεψαν πως ο πολύς Φερνάντο Αλόνσο, πηγαίνοντας στον τελευταίο αγώνα της χρονιάς με βαθμολογικό προβάδισμα, θα είχε εύκολο έργο «παίζοντας» ουσιαστικά για πολλά αποτελέσματα. Δε χρειαζόταν καν να κερδίσει τον αγώνα, απλά να μη μείνει μια αιωνιότητα πίσω από τους υπόλοιπους διεκδικητές του τίτλου. Και όμως κατάφερε να τα κάνει θάλασσα έχοντας την πολύτιμη βοήθεια του Στέφανο Ντομενικάλι, ο οποίος με μια τραγική απόφαση να τον τραβήξει στα πιτς τη λάθος στιγμή ουσιαστικά του στέρησε τις ελπίδες του για τον τίτλο.

Και αν όλα είναι να πάνε στραβά θα πάνε. Στη διάρκεια της αλλαγής ελαστικών ο ένας μηχανικός του ισπανού έχασε την αυτοσυγκέντρωσή του και το μπουλόνι της ζάντας και φόρτωσε στην πλάτη του οδηγού του μπόλικα δευτερόλεπτα καπέλο. Βέβαια μετά ανέλαβε να αποτελειώσει την τραγική εμφάνιση της Ferrari στο Αμπού Ντάμπι ο ίδιος ο Αλόνσο, καθώς βγαίνοντας στην πίστα πίσω από το Ρώσο οδηγό της Renault Βιτάλι Πετρόφ έχασε πάρα πολύ χρόνο αδυνατώντας να τον προσπεράσει για το υπόλοιπο του αγώνα. Κατώτερος των περιστάσεων ο Ισπανός και στον κουβά πάμπολοι Tιφόζι που πίστευαν στην νίκη του.

Αλλά επειδή ο πρώτος είναι πρώτος και ο δεύτερος τίποτα, σε αυτό τον αγώνα δεν έχασε ο Αλόνσο, αλλά κέρδισε ο Φέτελ. Ο Γερμανός δεν τα παράτησε ποτέ, ακόμα και όταν έμεινε πίσω στη βαθμολογία, φάνηκε ωριμότατος οδηγικά και κατάφερε να γράψει ιστορία. Όλο το τριήμερο του τελευταίου αγώνα ήταν αλάνθαστος και απίστευτα γρήγορος. Το ήθελε, το πίστεψε και το πήρε. Κόντρα στην ατυχία που τον χτυπούσε σε διάφορες στιγμές στη χρονιά και κόντρα στην προβληματική αξιοπιστία της ομάδας  του, που όμως του παρείχε ίσως το ταχύτερο μονοθέσιο, ο πιτσιρικάς πάλεψε και νίκησε αντιπάλους και αμφισβητίες...Το άστρο του αρχίζει να ανατέλλει!
   
Τέλος λοιπόν σε ακόμα μία χρονιά που βρίσκει την κούπα να μετακομίζει από το Ηνωμένο Βασίλειο και το Τζένσον Μπάτον στη Γερμανία. Ή μήπως θα έπρεπε να πω πίσω στη Γερμανία; Εκεί δηλαδή που συνήθιζε να καταλήγει όταν ο Σούμι ήταν στο ζενίθ. Τώρα όμως τα πράγματα άλλαξαν. Η νέα γενιά είναι εδώ πιο μάχιμη από ποτέ και ο Μίκαελ δε δείχνει να προσαρμόζεται στα καινούρια δεδομένα. Στο Άμπου Ντάμπι κατάφερε να κάνει ένα παιδαριώδες, για το επίπεδο του, λάθος και να βγει εκτός μάχης από τον πρώτο κιόλας γύρο. Σε όλη τη χρονιά κατάφερε να τερματίσει μέχρι τέταρτος. Κάτι δεν έδενε στη γερμανική συνταγή Μercedes Benz-Michael Schumacher… Αν του χρόνου αποφασίσει να παραμείνει στο πρωτάθλημα πρέπει να είναι σίγουρος πως μπορεί. Είναι άδικο για τον μεγαλύτερο ίσως οδηγό της ιστορίας να αναλώνεται σε μάχες για τη βαθμολογούμενη δεκάδα.
   
Νέα δεδομένα για του χρόνου θα αποτελέσουν εκτός των όποιων μεταγραφών και τα καινούρια ελαστικά. Η Pirelli αναλαμβάνει να προμηθεύει τις ομάδες και αναμένουμε να δούμε ποιος θα προσαρμοστεί καλύτερα στο νέο πάτημα.. Υπομονή μέχρι αρχές Μαρτίου.....

ΥΓ: Η πίστα στο Αμπού Ντάμπι ήταν απλά εκπληκτική. Υπερσύγχρονη, με πολύ ενδιαφέρουσα χάραξη και τρομερές υποδομές. Σωστό κόσμημα. Εδώ ακόμα μεσαίωνας...Μ΄ακούει κανείς; Μπαααα

ΥΓ 2: Αυτό το παλικάρι ο Κimi Raikonnen θα επιστρέψει ποτέ στα μονοθέσια ή την έχει καταβρεί εκεί στα χώματα και τις βουνοκορφές; Γύρνα βρε αγόρι μου στη Formula 1, μπας και δεις καμιά χαρά, γιατί με αντίπαλο το Loeb χλωμό σε κόβω

Τετάρτη 17 Νοεμβρίου 2010

Με τα καλομαθημένα της Παιανίας τί θα γίνει;

Ωραία λοιπόν! Αποχώρησε ο Νιόπλιας και θα λυθούν μονομιάς τα προβλήματα στον ποδοσφαιρικό Παναθηναϊκό. Μετά τον Κέζο, βρέθηκε και το νέο εξιλαστήριο θύμα διοίκησης και οπαδών και όλα θα κυλήσουν ομαλά μέχρι το τέλος της σεζόν. Για να σοβαρευτούμε, δεδομένα ο Έλληνας κόουτς είχε το σημαντικότερο μερίδιο ευθύνης για την τραγική εικόνα της ομάδας μέχρι χθες και κατά τη γνώμη μου σωστά έφυγε από το πόστο του, αλλά πρέπει επιτέλους κάποια στιγμή, να εξετάσουμε και το τι κάνουν (ή μάλλον δεν κάνουν) πολλοί από τους «αστέρες» του συλλόγου.

Ναι μεν ο Νικόλας δε φανέρωσε έργο στο γήπεδο, μην μπορώντας να διδάξει πράγματα στους παίκτες του, ωστόσο αυτό δεν αποτελεί άλλοθι για ποδοσφαιριστές όπως οι Ζιλμπέρτο Σίλβα, Γκοβού, Καραγκούνης, Κατσουράνης, Γκαρσία, Σπυρόπουλος και Τζόρβας. Οι τραγικές εμφανίσεις αυτών, αλλά και αρκετών ακόμη, οδηγούν στο συμπέρασμα πως κάτι άλλο, πέρα από τον προπονητή, ευθύνεται για την κατάσταση στην ομάδα. Κάτι πέρα από τακτικές και γυμναστική και λογικά είναι η όρεξη και το πάθος για διάκριση, για ακόμα ένα νταμπλ (βεβαίως, κάποιοι δεν μπορούν, δεν αντιλέγω).

Πολλοί άσοι του Παναθηναϊκού εμφανίζονται «μπουχτισμένοι» φέτος, λες και με μία καλή χρονιά, μπορείς να επαναπαυθείς και να αράξεις ήσυχος, δίχως να δώσεις συνέχεια στην καλή σου δουλειά. Πέρυσι τα συγκεκριμένα παλικάρια είχαν να αντιμετωπίσουν έναν τραγικό και ελλιπέστατο Ολυμπιακό, φέτος κοντράρουν πέρα από μία πολύ καλή ομάδα και την τρομερή δίψα των Πειραιωτών για επιστροφή στους τίτλους, κάτι το οποίο δε φαίνεται να κατοικοεδρεύει στην Παιανία. Μοναδική εξαίρεση ο Σισέ, που αν δεν υπήρχε, οι «πράσινοι» θα βρισκόντουσαν άνετα… πέμπτοι τούτη την ώρα!

Η διοίκηση των πρωταθλητών όφειλε να έχει… τραβήξει αυτιά, αλλά δεν το έπραξε. Είδε χαλαρότητα και ξενύχτια, μα έδωσε συγχωροχάρτια. Τώρα με το νέο προπονητή-ηγέτη-αυστηρό, περιμένω με ανυπομονησία, να δω ποιοι θα αντέξουν να προπονούνται… κανονικά και ποιοι θα μουρμουράνε για τις μεθόδους. Η αξιοκρατία (χάθηκε επί Νιόπλια) επιστρέφει σύντομα στο «τριφύλλι» και αυτό μόνο ως θετικό μήνυμα εκλαμβάνεται.

Τίτλοι τέλους…

Δόθηκαν το μεσημέρι της Δευτέρας, στη συνεργασία Παναθηναϊκού και Νιόπλια, κοινή συναινέσει όπως ανέφερε η διοίκηση των πρωταθλητών, μετά την ισοπαλία των «πρασίνων» με την Λάρισα το περασμένο Σάββατο, που από ότι φαίνεται ήταν η σταγόνα η οποία ξεχείλισε το ποτήρι, μετά την απογοητευτική (για ακόμα μία φορά) εμφάνιση της ομάδας.

Αγωνιστική εικόνα που σε τίποτα δε θυμίζει τον περσινό Παναθηναϊκό. Η γνώμη μου ήταν ότι αργά ή γρήγορα θα είχαμε αυτή την εξέλιξη, μετά την τραγελαφική-αναίτια παραίτηση Νιόπλια μετά το ματς με τον Εργοτέλη και την άμεση απόσυρσή της. Τότε είχα εκφράσει την άποψη ότι ο Κοζανίτης τεχνικός θα ήταν υπό διαρκή αμφισβήτηση και το μόνο που έπρεπε να γίνει ήταν κάποιο «στραβοπάτημα», που δεν άργησε να έρθει.

Πρώτο παράπτωμα η ήττα από την αποδεκατισμένη ΑΕΚ, μετά την οποία, με περίσσεια ψυχραιμία η πολυμετοχική διοίκηση στήριξε τον Νιόπλια, ίσως γιατί ήθελε την ηρεμία στις τάξεις του ποδοσφαιρικού τμήματος ενόψει Ολυμπιακού. Τα πρώτα «σύννεφα» όμως είχαν αρχίσει και έβγαιναν και τίποτα δεν συνηγορούσε στο γεγονός, ότι σε περίπτωση ήττας από τον «αιώνιο αντίπαλο» δε θα ερχόταν το… διαζύγιο των δύο πλευρών.

Πίστωση χρόνου πήρε μόνο ο Νιόπλιας, ο οποίος αν και νίκησε στο ντέρμπι εκτέθηκε με τις επιλογές του και την κακή εμφάνιση της ομάδας του στο 1ο ημίχρονο. Ήταν στραβό το κλίμα το έφαγε και ο γάιδαρος, ήρθε άλλη μία πολύ κακή εμφάνιση με την Λάρισα και το διαζύγιο έλαβε σάρκα και οστά.
Χαριτολογώντας ένας φίλος μου είπε, Σισέ-Ολυμπιακός 2-1, Σισέ-Λάρισα 1-1 και άδικο δεν είχε.

Μοναδικό ελαφρυντικό του Νιόπλια, είναι η «γύμνια» που έχει ο Παναθηναϊκός στον πάγκο του, κάτι που φάνηκε όταν βασικοί παίκτες έπεσαν θύματα τραυματισμού και πέραν του (χωρίς προετοιμασία!) Χριστοδουλόπουλου, κανείς άλλος δεν μπόρεσε να αντικαταστήσει επάξια τους τραυματίες.

Τις ενστάσεις μου για τον Νιόπλια τις είχα εκφράσει σε παλαιότερο κείμενο, οπότε καταντάει βαρετό να τις επαναλάβω, όμως το μοναδικό σημείο που θέλω να σταθώ, είναι ότι όταν ένας προπονητής δεν αντέχει την πίεση μίας μεγάλης ομάδας, τότε καλό είναι η απομάκρυνσή του να γίνεται το συντομότερο δυνατό. Ευτυχώς για τον Παναθηναϊκό διανύσαμε μόλις την 10η αγωνιστική και ίσως προλάβει να σώσει την «παρτίδα», με μοναδικό τίμημα την ευρωπαϊκή του παρουσία.

Τα ονόματα των αντικαταστατών πολλά, ενδεικτικά να αναφέρω αυτά των Γκασπερίνι, ΛεΓκουέν, Φερέιρα, με τον τελευταίο να αποτελεί και το φαβορί. Ο Πορτογάλος μάλιστα θεωρείται και ο «δάσκαλος» του Μουρίνιο. Προσωπικά πιστεύω ότι λόγω της γαλλικής παροικίας στο ρόστερ των «πρασίνων» ο ΛεΓκουέν ίσως αποτελεί την πιο αξιόπιστη λύση αυτή την στιγμή. Γελάκια για τον «υπηρεσιακό» Γκμοχ καλά θα κάνουν να ηχήσουν, καθώς πιστεύω ότι ο Παναθηναϊκός θα πάρει προπονητή λίαν συντόμως. Βέβαια ουδέν μονιμότερο του προσωρινού, γιατί ούτε ο Νιόπλιας ήταν για μόνιμος όταν είχε έρθει στην Παιανία. Εκτός και αν έχουν αποφασίσει να χαρίσουν το φετινό πρωτάθλημα στον Ολυμπιακό.

Με μόλις ένα βαθμό πίσω από τον Ολυμπιακό στο «κυνήγι» του τίτλου και τους «ερυθρόλευκους» με πολύ δύσκολο πρόγραμμα ενόψει, ίσως ήταν η σοφότερη επιλογή της διοίκησης να αντικαταστήσει τον προπονητή της.

Υ.Γ.: Πάλι ξενύχταγε ο Γκοβού, μήπως τελικά στην Παιανία τραβάνε τους καλοπερασάκηδες; Είδαν και έπαθαν να ξεφορτωθούν τον Κλέιτον.



Δευτέρα 15 Νοεμβρίου 2010

Σκουποξεφτίλα

Μόνο έτσι μπορούν να χαρακτηριστούν, τα όσα έλαβαν χώρα στο Παγκρήτιο Στάδιο, στον αγώνα της 10ης αγωνιστικής της Super League, μεταξύ Εργοτέλη και Ολυμπιακού.
         
Ένα γήπεδο-λίμνη συνάντησαν οι ποδοσφαιριστές των δύο ομάδων πριν την έναρξη του αγώνα και πραγματικά απόρησα με το διαιτητή που ξεκίνησε το παιχνίδι, καθώς ήταν εμφανή τα σημεία, όπου είχαν συσσωρευτεί τα βρόχινα νερά.
         
Ο καιρός συνέχιζε τα τερτίπια του και τίποτα δεν συνηγορούσε στο ότι η κατάσταση θα μπορούσε να βελτιωθεί, αφού η βροχή δεν είχε μειωθεί στο ελάχιστο καθ’ όλη τη διάρκεια του πρώτου ημιχρόνου.
         
Την παρουσία των δύο ομάδων σε ολόκληρο το παιχνίδι (όσο αυτό κράτησε), θα μπορούσα να την χαρακτηρίσω επιεικώς απογοητευτική. Η μπάλα κόλλαγε, «τσουλήθρες» των παικτών στο βρεγμένο τερέν, που ως αποτέλεσμα είχαν μερικά άσχημα και επικίνδυνα μαρκαρίσματα, για τον λόγο ότι οι παίκτες δεν μπορούσαν να ελέγξουν τις κινήσεις τους. Όλα αυτά συνηγορούσαν στο ότι δύσκολα θα αποφεύγαμε έναν τραυματισμό στη συνέχεια…
         
Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, πάνω που έκοψε η βροχή πριν την έναρξη του 2ου ημιχρόνου, βγαίνει ο διαιτητής στον αγωνιστικό χώρο και τσεκάρει το γήπεδο στα τέσσερα σημεία, που μόνο ψάρια δεν είχαν. Φυσικό ήταν η μπάλα να μην αναπηδά όπως λέει ο κανονισμός και έδωσε εντολή να καθαριστεί το γήπεδο. Κάπου εκεί ξεκινά και το θέατρο του παραλόγου. Πιτσιρικάδες με σκούπες (!) στα χέρια προσπαθούσαν μάταια να απομακρύνουν τα νερά, μήπως και συνεχιστεί ο αγώνας. Μετά από αρκετή καθυστέρηση και τη δεύτερη επίσκεψη του διαιτητή, αποφασίστηκε να μην συνεχιστεί το παιχνίδι με την επίσημη δικαιολογία ότι κινδυνεύει η σωματική ακεραιότητα των παικτών.
         
Η απορία μου απλή. Δηλαδή στο 1ο ημίχρονο η σωματική ακεραιότητα των παικτών δεν κινδύνευε; Έπρεπε να ρεζιλευτούμε διεθνώς με τις εικόνες των «ball boy» να προσπαθούν να απομακρύνουν τα νερά; Ήρθαν και οι δηλώσεις Μώραλη, ότι εξέφρασε η πλευρά των Πειραιωτών τις αμφιβολίες της για την συνέχιση του αγώνα και κάπου εκεί ολοκληρώθηκε το θέατρο σκιών. Απίστευτη ταλαιπωρία των δύο ομάδων. Απίστευτη η ταλαιπωρία του κόσμου που πήγε να παρακολουθήσει το ματς.
         
Μόνο ντροπή θα έπρεπε να νιώθουν οι ιθύνοντες της Super League. Τέτοιες εικόνες κάνουν τον γύρο του κόσμου και ξεφτιλιζόμαστε σαν χώρα. Πώς θα έρθουν μεγάλοι παίκτες στο ήδη προβληματικό πρωτάθλημά μας; Όταν ποδοσφαιριστές τύπου Ριέρα έχουν αγωνιστεί στην Αγγλία, όπου τέτοια καιρικά φαινόμενα είναι συνήθη και έχουν γήπεδα «χαλιά», πώς δεν θα μετανιώσει την ώρα και την στιγμή που ήρθε στην χώρα μας; Είμαστε μόλις στην δέκατη αγωνιστική και καλά θα κάνουμε να προσέχουμε, γιατί τέτοιου είδους περιστατικά, μόνο εξυγίανση του ποδοσφαίρου δεν μπορούν να φέρουν…

Πέμπτη 11 Νοεμβρίου 2010

Καιρός γι’ αποδείξεις στο λιμάνι

Από το καλοκαίρι, όταν και ολοκληρώθηκαν οι μεταγραφικές κινήσεις της διοίκησης του Ολυμπιακού, γράφουμε και λέμε για το επαρκές και δυνατό ρόστερ της ομάδας, το οποίο έχει το απαιτούμενο βάθος, έτσι ώστε να αντέξει τραυματισμούς και απουσίες κατά τη διάρκεια της σεζόν. Ε, λοιπόν, ήρθε η στιγμή να αποδειχθούν στο χορτάρι, όλα τα προηγούμενα, καθώς ο Ερνέστο Βαλβέρδε βλέπει τους ποδοσφαιριστές του να… πέφτουν κάτω σαν τα κοτόπουλα.

Μάλιστα, το αξιοσημείωτο της υπόθεσης, είναι πως κατά τη διάρκεια των εύκολων θεωρητικά παιχνιδιών, οι Πειραιώτες είχαν σχεδόν όλους τους παίκτες στη διάθεσή τους, ενώ τώρα που έρχονται ματς-«φωτιά», οι τραυματισμοί είναι συνεχόμενοι και στερούν σημαντικές μονάδες. Τοροσίδης και Νέμεθ είναι καλύτερα, αλλά Μέλμπεργκ, Ραούλ Μπράβο και Ιμπαγάσα δε θα αγωνιστούν με τον Εργοτέλη, με τους τελευταίους δύο να χάνουν προπονήσεις δύο εβδομάδων, άρα και σημαντικά παιχνίδια (βλέπε ΠΑΟΚ, ίσως και ΑΕΚ). Τη στιγμή που ο Ουρτάδο είναι στο 30% της ετοιμότητάς του.

Σίγουρα υπάρχουν λύσεις και το πρόβλημα δεν εστιάζεται τόσο στον αγώνα με τους Κρητικούς, όσο στα δύο κολλητά ντέρμπι, που μπορούν να κρίνουν πολλά. Εκεί όπου Μπράβο και Ιμπαγάσα θα είναι υπερπολύτιμοι και στη θέση τους δεν υπάρχει εναλλακτική επιλογή που να προσφέρει ασφάλεια. Ο Χολέμπας είναι παίκτης για δεύτερη κατηγορία Γερμανίας και άσος σαν τον Αργεντινό, να «σπάει» με κάθετες αντίπαλες άμυνες ή να καθορίζει εκείνος με απόλυτη μαεστρία το τέμπο, απλά δεν υπάρχει άλλος στον Ολυμπιακό, για να μην πω στο ελληνικό πρωτάθλημα! Όσο για τον Μέλμπεργκ, μόνο και μόνο το γεγονός ότι όποτε απουσιάζει, η ομάδα του δυσκολεύεται απίστευτα για να φτάσει στη νίκη, αυτό τα λέει όλα…

Άρα, οδηγούμεθα στο συμπέρασμα, πως έστω και λίγες σε αριθμό, οι απουσίες των «ερυθρόλευκων» είναι σε τέτοιες θέσεις, που άξιοι αντικαταστάτες δεν υπάρχουν κι αυτό είναι πρόβλημα. Ναι μεν υπάρχει βάθος πάγκου, άλλα ίσως χρειάζονται και 2-3 κινήσεις το χειμώνα (αριστερό μπακ, δημιουργικός μέσος…), ξαλαφρώνοντας παράλληλα το ρόστερ από παίκτες τύπου Ζαϊρί. Ο επόμενος αγωνιστικός μήνας είναι δύσκολος (μην ξεχνάμε και τα εκτός με Καβάλα και Λάρισα) και ο Βαλβέρδε θα πρέπει να περιμένει άνοδο παικτών όπως ο Ριέρα και ο Ρόμενταλ, για να μην αντιμετωπίσει… φουρτούνες, ικανές να τον κατεβάσουν από την κορυφή.


Τετάρτη 10 Νοεμβρίου 2010

Οι ευκαιρίες είναι για να τις αρπάζεις από τα μαλλιά

Πάει κι αυτή η αγωνιστική, ολοκληρώθηκε με την 5αρα της αγαπημένης μου ομάδας, η οποία ωστόσο κατ’ εμέ δεν έπεισε με την εμφάνιση της. Με σακατεμένο το κέντρο της, λόγω απουσιών των Ντουντού-Ιμπαγάσα και τους αντικαταστάτες τους, Ουρτάδο-Γ.Παπαδόπουλο να μην μπορούν να αρπάξουν την ευκαιρία που τους δόθηκε και να καθιερωθούν στην ενδεκάδα του Ολυμπιακού.

Κυρίως θα σταθώ στον μικρότερο από τους δύο (Γ.Παπαδόπουλο), ο οποίος τα τελευταία χρόνια παρουσίας του στους «ερυθρόλευκους», είναι μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας. Από το 2008 μέχρι σήμερα έχει αγωνιστεί σε μόλις 23 αγώνες και σε ελάχιστες από αυτές ως βασικός. Από την συγκεκριμένη χρονιά μάλιστα ο Ολυμπιακός έχει αλλάξει 5 προπονητές και κανένας εξ’ αυτών δεν του έδειξε εμπιστοσύνη, τέτοια τουλάχιστον που να δείχνει ότι θα είναι στις πρώτες επιλογές, έστω και σαν αλλαγή. Τελικά όλοι οι προπονητές ήταν λάθος ή ο «μικρός» δεν έδειχνε αυτά που ήθελαν στις προπονήσεις;

Γεννημένος το ημερολογιακό έτος 1989 και βαδίζοντας ήδη στα 21 του χρόνια, μήπως ο μικρός θα έπρεπε να δουλέψει λίγο παραπάνω; Ήμουν και είμαι ένθερμος υποστηρικτής των νέων παιδιών, όμως όταν σου δίνεται η ευκαιρία να δείξεις στοιχεία ποιοτικού ποδοσφαιριστή και δεν την εκμεταλλεύεσαι, τότε είσαι άξιος της μοίρας σου. Πώς ο εκάστοτε προπονητής θα σε εμπιστευτεί ξανά; Πώς θα αποδείξεις στους οπαδούς της ομάδας σου ότι μπορείς να προσφέρεις σε αυτή;

Μόνο στην Ελλάδα θεωρούμε τους ποδοσφαιριστές 20 και 21 ετών, πιτσιρικάδες ακόμα; Στην Ευρώπη μεγάλες ομάδες στηρίζονται σε τέτοιους άσους. Δεν θεωρώ τον εαυτό μου «σκληρό» με τους νέους, απλώς αυτό που θέλω να τονίσω είναι ότι η ποδοσφαιρική παιδεία στην ιδιοσυγκρασία του Έλληνα είναι τέτοια, που μόλις κάνουν το βήμα παραπάνω στην καριέρα τους (μεταγραφή στον Ολυμπιακό από τον Ηρακλή) εφησυχάζουν και δεν εξελίσσονται.

Δικαιολογίες υπάρχουν. Ναι, ο Ουρτάδο δεν ήταν αυτός που έπρεπε και αναγκαζόταν να καλύψει ο Παπαδόπουλος τα κενά του παρτενέρ του στο κέντρο, ναι δεν υπήρχε κίνηση από τα εξτρέμ για να «σπάει» η μπάλα στα πλάγια. Ο χειρότερος όμως σύμβουλος τούτη την ώρα είναι να σταθούμε στο αποτέλεσμα του αγώνα και στις δικαιολογίες που μόλις ανέφερα.

Το προσωνύμιο «Γιαννάκης», θα πρέπει να το αποτινάξει από πάνω του ο ποδοσφαιριστής του Ολυμπιακού και να αποδείξει σε όλους και μεταξύ αυτών και στους επικριτές του, ότι αξίζει να φοράει την ερυθρόλευκη φανέλα. Όταν ποδοσφαιριστές του βεληνεκούς του Ρόμενταλ κάθονται στον πάγκο, αναρωτιέμαι πόσες ακόμα ευκαιρίες θα παρουσιαστούν. Στο φινάλε ας ακολουθήσει το παράδειγμα «Φετφατζίδη», που μου δίνει την εντύπωση ότι το βράδυ κοιμάται με την «ασπρόμαυρη» αγκαλιά. Ιδιαίτερη προσοχή, γιατί δεν είναι μακριά η περίοδος, που ακόμα ένα ταλέντο, θα μείνει ταλέντο και θα χαθεί…


Σάββατο 6 Νοεμβρίου 2010

Το παράδοξο του Ολυμπιακού

Αυτή τη φορά η ομάδα του Ερνέστο Βαλβέρδε είπε να αλλάξει ρότα. Έπαιξε μέτρια απέναντι στον Πανιώνιο, έκανε λιγότερες φάσεις στην αντίπαλη εστία απ’ όσες συνηθίζει φέτος, αλλά παρουσιάστηκε άκρως αποτελεσματική, πετυχαίνοντας πέντε τέρματα, ορισμένα εξ’ αυτών πανέμορφα. Μάλιστα, άλλαξε και τα ημίχρονα στα οποία αποδίδει καλύτερα, διαλέγοντας να ανεβάσει στροφές στο δεύτερο μέρος, τη στιγμή που στο πρώτο ημίχρονο δεν… βλεπόταν!

Αποτελεσματικός λοιπόν ο Ολυμπιακός του Ισπανού προπονητή, που είδε το κέντρο του να μην αποδίδει καλά το βράδυ του Σαββάτου και τους Γ. Παπαδόπουλο-Ουρτάδο, να μην μπορούν να μπουν στα… παπούτσια των Ιμπαγάσα-Ντουντού, το κενό των οποίων φάνηκε (μην ξεγελά το 5-0). Όταν ο Ουρτάδο πάρει παιχνίδια, άρα και τα πάνω του, ίσως δούμε έναν αμυντικό μέσο «ογκόλιθο», ικανό να κόβει επιθέσεις, αλλά ανίκανο να δημιουργήσει, έστω και σε απόσταση λίγων μέτρων.

Ο Πάρντο και η άμυνά του είχαν στην αρχή κάποιες ανησυχίες, αλλά στην πορεία όλα ξεπεράστηκαν, ενώ στη μεσοεπιθετική γραμμή ξεχώρισε η κλάση του Ριέρα, που ναι μεν ακόμα δεν έχει αποκτήσει εκρηκτικότητα, αλλά ο παίκτης φαίνεται και σε λίγο καιρό θα είναι ακόμα πιο ενεργός στο παιχνίδι της ομάδας του. Ήδη έχει πετύχει τέσσερα γκολ, ενώ έχει προσφέρει άλλα τόσα με τις ασίστ του, στατιστικά διόλου άσχημα (στα επίσημα του πρωταθλήματος, είναι ψηλά σε πολλές κατηγορίες)…

Φουστέρ και Φετφατζίδης απογοητευτικοί για ακόμα ένα παιχνίδι και ίσως θα πρέπει ο Βαλβέρδε να σκεφθεί κάποιους άλλους για τα επόμενα ματς, στις θέσεις των δύο άσων. Θετικό το ντεμπούτο του Νέμεθ στο πρωτάθλημα με τα «ερυθρόλευκα», ενώ ο Πάντελιτς απέδειξε πάλι πόσο… «killer» είναι.

Τελευταίος, αλλά όχι… καταϊδρωμένος! Ο Κέβιν Μιραλάς είναι μακράν ότι καλύτερο υπάρχει στο ελληνικό πρωτάθλημα στη θέση του επιθετικού, μαζί φυσικά με τον Σισέ, αλλά τολμώ να πω πως κάνει περισσότερη δουλειά από τον Γάλλο αστέρα, καθώς πέρα από τα γκολ του, πιέζει την αντίπαλη άμυνα αφόρητα, ενώ τρέχει ασταμάτητα, προκαλώντας συνεχώς «τρύπες» στα μπακ. Ένας παίκτης που έχει δεθεί με τον κόσμο του συλλόγου και παρουσιάζει ηγετικά χαρακτηριστικά. Όλα τα παραπάνω, νομίζω αποτελούν ένα τέλειο πακέτο, σε συμφέρουσα τιμή…  

   

Παρασκευή 5 Νοεμβρίου 2010

Και η βρόχα έπιπτε… right through!

Το Σαββατοκύριακο που μας έρχεται η δράση της Formula 1 μεταφέρεται στη Βραζιλία, στην πίστα του Ιντερλάγκος. Προτελευταία στροφή του πρωταθλήματος και τα πάντα είναι ανοιχτά μετά το μπάχαλο που επικράτησε στον αγώνα της Κορέας το διήμερο 23 και 24 Οκτωβρίου. Με δύο αγώνες λοιπόν να απομένουν, τέσσερις οδηγοί παλεύουν για τον τίτλο, τη δόξα και φυσικά το χρήμα...το πολύ χρήμα! Αλόνσο, Γουέμπερ, Χάμιλτον και Φέτελ με σειρά βαθμολογίας είναι μέσα στο παιχνίδι, ενώ στους κατασκευαστές Red Bull, McLaren και Ferrari διεκδικούν τον τίτλο. Τι έγινε όμως στην Κορέα; Της Κορέας

Ο αγώνας με poleman τον Σεμπάστιαν Φέτελ ξεκίνησε υπό καταρρακτώδη βροχή πίσω από το αυτοκίνητο ασφαλείας, όμως μετά από 4 μόλις γύρους αποφασίστηκε πως ήταν αδύνατον να συνεχιστεί και τα μονοθέσια επέστρεψαν στα pits να εφοδιαστούν με εξωλέμβιες, κουπιά και άλμπουρα μπας και καταφέρουν να επιπλεύσουν στη λιμνοπίστα… Μετά από μια ώρα και αρκετές δεήσεις στο θεό της βροχής να δείξει λίγο έλεος ο αγώνας ξανάρχισε και πάλι, βέβαια πίσω από το αυτοκίνητο ασφαλείας. Άλλοι 14 γύροι βαρετό τρενάκι πίσω από την ΠΑΝΕΜΟΡΦΗ Μercedes SLS AMG (Μήπως να δώσω την Αlfa Romeo, να πουλήσω νεφρό, σπλήνα και συκώτι και να την αγοράσω;) και μετά από όλη αυτή την ταλαιπωρία ο αγώνας ξεκινάει κανονικά. Κανονικά τρόπος του λέγειν γιατί μετά έχασε η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα... 

Πρώτο θύμα της βροχής ο Γουέμπερ, που μετά από ένα μεγαλοπρεπές τετ α κε παρέσυρε μαζί του στην αμμοπαγίδα και το Νίκο Ρόζμπεργκ της Μercedes και κάπου εκεί ο αγώνας έλαβε τέλος για αμφότερους τους οδηγούς. Και ενώ μπροστά η τριάδα Φέτελ, Αλόνσο και Χάμιλτον ξέφευγε και διαφαινόταν μεγάλη μάχη, στις πίσω θέσεις επικρατούσε ένας ψιλοχαμός με τους οδηγούς να μην αποδεικνύονται ιδιαίτερα ταλέντα στο sailing και αρκετοί από αυτούς να παίρνουν την άγουσα για τα αποδυτήρια. Θύματα του υγρού στοιχείου έπεσαν μεταξύ άλλων οι Τρούλι, Ντι Γκράσι και Πετρόφ. Πολλή δουλειά για τους γερανούς της πίστας που δεν προλάβαιναν να μαζεύουν συντρίμμια.

Και εκεί που περιμέναμε μάχες, στριμώγματα και προσπεράσεις στο μπροστά γκρουπ των αποκομμένων τριών οδηγών ο Φέτελ εγκαταλείπει από μηχανικό πρόβλημα. Ένα θεματάκι με την αξιοπιστία το έχει η Red Bull φέτος και πολύ φοβάμαι πως θα αποτρέψει το νεαρό Γερμανό από τη διεκδίκηση του πρωταθλήματος στα ίσια. Ο Γούεμπερ βέβαια τα καταφέρνει και μόνος του κάνοντας γκέλες (ας δανειστούμε και κανένα ποδοσφαιρικό όρο) εκεί που δεν πρέπει. Η θεά Τύχη που ήταν δίπλα στον Αυστραλό στο πρώτο μισό του πρωταθλήματος αρχίζει να λοξοκοιτάει προς Ferrari μεριά… Και κάπως έτσι ο Αλόνσο άνοιξε τη διαφορά του από το Χάμιλτον και δεν απειλήθηκε ξανά μέχρι το τέλος του αγώνα, αφήνοντας το Βρετανό δεύτερο. Τρίτος τερμάτισε ο έτερος οδηγός τη Ferrari Φελίπε Μάσα συλλέγοντας επιπλέον βαθμούς για την ομάδα του. Στη βαθμολογία των οδηγών τώρα έχουμε τον Αλόνσο με 231 βαθμούς, το Γουέμπερ με 220, το Χάμιλτον με 210 και τον Φέτελ με 206.
   
Τέσσερις οδηγοί λοιπόν μέσα στη μάχη και το Σαββατοκύριακο πάμε Βραζιλία. Με μια πίστα που θεωρητικά βολεύει τη Ferrari και με έναν Αλόνσο πιο αποφασισμένο από ποτέ μήπως το πρωτάθλημα βάφεται κόκκινο; Θα δούμε...Το μόνο σίγουρο είναι πως το ενδιαφέρον μας παραμένει αμείωτο και  ανυπομονούμε για τον επόμενο αγώνα, που λόγω διαφοράς ώρας θα είναι απογευματινός...Ευτυχώς γιατί το πρωινό ξύπνημα κυριακάτικα πέφτει λίγο βαρύ όπως και να το κάνουμε....

P.S: Ο Μίκαελ Σουμάχερ ισοφάρισε την καλύτερη φετινή του επίδοση τερματίζοντας 4ος, αλλά σίγουρα περιμένουμε περισσότερα από το Γερμανό πολυπρωταθλητή. Είμεθα και fans του και δε σηκώνω αντιρρήσεις σε αυτό το θέμα.

P.S 2: Εμείς θα δούμε ποτέ πίστα στην Ελλάδα ή αρκούμαστε στις πίστες της παραλιακής όπου διαπρέπουν άλλοι αστέρες τύπου Πάνου Κιάμου; Μεγάλο θέμα και σίγουρα κάποια στιγμή θα το θίξουμε

Πέμπτη 4 Νοεμβρίου 2010

Ρεκόρ τούμπας

Με τον τίτλο στα Moto Gp να έχει κριθεί και τον Jorge Lorenzo να έχει ήδη στεφθεί πρωταθλητής, μετά από ένα επεισοδιακό πρωτάθλημα με αρκετούς τραυματισμούς (σπασμένος αστράγαλος για τον Valentino Rossi και σπασμένη κλείδα για τον Dani Pedrosa), έγινε ο αγώνας του Estoril το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε. Και όταν λέμε αγώνας εννοούμε αγώνας... επιβίωσης. Από το 1996 άρχισαν να καταγράφονται πόσες πτώσεις σημειώνονται σε κάθε αγωνιστικό τριήμερο σε όλες τις κατηγορίες. Σε αυτό τον αγώνα είχαμε νέο ρεκόρ λοιπόν. 118 πτώσεις συνολικά!

Και επειδή η καλή μέρα απ’ το πρωί φαίνεται, το τριήμερο άρχισε με καταρρακτώδεις βροχές στα δοκιμαστικά τα οποία στη μεγάλη κατηγορία δεν έγιναν ποτέ και οι οδηγοί στήθηκαν στη γραμμή της εκκίνησης βάσει των επιδόσεών τους στις ελεύθερες δοκιμές. Πολλές μάχες στον αγώνα, νικητής ο Lorenzo, ο Rossi αρχίζει να ξαναβρίσκει τη φόρμα του, οι υπόλοιποι οδηγοί μαχητικότατοι και πολλά άλλα τέτοια βαρετά.... Αλλά σας το είπα και πριν, δεν έχω καμία διάθεση να μιλήσω για τον αγώνα, αλλά για τα παραλειπόμενα, τις εντυπωσιακές πτώσεις και τα οικόπεδα που κάποιοι αγόρασαν στην Πορτογαλία σε τιμή ευκαιρίας. Εντυπωσιακότερη καραμπόλα αυτή που σημειώθηκε στην εκκίνηση του αγώνα στην κατηγορία των 125 κυβικών, με πέντε οδηγούς να εμπλέκονται και φυσικά όλοι να καταλήγουν μαλλιοκούβαρα στη...δροσερή και βρεγμένη άσφαλτο. Πτώσεις στα ελεύθερα δοκιμαστικά, πτώσεις στους γύρους προθέρμανσης, πτώσεις μέσα στο pit lane, πτώσεις εδώ, πτώσεις εκεί, πτώσεις παραπέρα.... Κανείς δε γλίτωσε από τη βροχή. Έπεσαν οι μικροί και άπειροι των 125, oι αξιόλογοι του Μοto2, αλλά και οι κορυφαίοι του Μoto Gp.

Ακόμα και ο πρωταθλητής Jorge Lorenzo βρέθηκε στα ελεύθερα δοκιμαστικά κάτω από τη μοτοσικλέτα του. Βέβαια ο συγκεκριμένος τα πήρε μετά την ατυχία και βγήκε να αποδείξει πως η βροχή δεν τον τρομάζει και τα κατάφερε. Έκανε το χρόνο που αργότερα του χάρισε την pole position. Και μέσα στη βροχή συνέχισαν κάποιοι να δοκιμάζουν την αντοχές των στολών τους και των....οστών τους! Αφού το βλέπετε ρε παιδιά, με βροχή δε γίνεται δουλειά, ρίξτε μια αναβολή να πάμε όλοι σπίτια μας σώοι και αβλαβείς (βλάκες είναι οι παίχτες Ολυμπιακού και Ηλιούπολης που το άφησαν το παιχνιδάκι για μια άλλη φορά;). Τέτοιες συνθήκες είναι για καφέ και τάβλι, όχι για να προσπαθείς να τιθασεύσεις 240+ άλογα. Μανάδες δεν έχουν αυτά τα παιδιά να τους τραβήξουν το αυτί; Μόνο η δικιά μου αρπάζει τα κλειδιά της μηχανής μόλις δει καμιά ψιχάλα; Πάντως για να σοβαρευτούμε λίγο, οι συνθήκες ήταν πραγματικά πολύ δύσκολες και όλοι οι οδηγοί έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό πρώτον για να καταφέρουν να τερματίσουν in one piece και δεύτερον για την καλύτερη θέση που μπορούσε καθένας να διεκδικήσει.

Απολογισμός; Κάποια τα είπαμε και πριν, 118 πτώσεις και κάποιοι μικροτραυματισμοί. Συγκεκριμένα ο αναβάτης των 125 Luca Marconi και αυτός του Μoto 2 Alex Debon έσπασαν τις κλείδες τους, ενώ ο Ιwema τραυματίστηκε στον ώμο στα δοκιμαστικά και δεν ξεκίνησε καν τον αγώνα. Ψιλοπράματα δηλαδή...Οι ορθοπεδικοί να είναι καλά…

Τρίτη 2 Νοεμβρίου 2010

Ο ονειροπόλος Ερνέστο και η ποδοσφαιρική Σπιναλόγκα...

Αν κάποιος πριν την έναρξη του σαββατιάτικου ντέρμπι των «αιωνίων» ξεστόμιζε ένα σενάριο που έλεγε ότι ο Ολυμπιακός θα έπαιρνε προβάδισμα στο σκορ και ο Παναθηναϊκός θα κατάφερνε να γυρίσει το ματς και να πάρει τελικά τη νίκη, θα χαρακτηριζόταν από τους περισσότερους ως -το λιγότερο- ευφάνταστος.

Κι αυτό γιατί οι «πράσινοι», με βάση τα όσα μας έχουν δείξει μέχρι στιγμής στη σεζόν, έχουν ολοφάνερο πρόβλημα στη δημιουργία φάσεων, πόσω μάλλον απέναντι σε κλειστές άμυνες. Παρόλα αυτά, ο Παναθηναϊκός κατάφερε με περισσή ευκολία μέσα σε ένα διάστημα έξι λεπτών να παραβιάσει δύο φορές την εστία του Πάρντο, ανατρέποντας το σκορ και παίρνοντας τελικά τη νίκη.

Έγινε ξαφνικά η ομάδα του Νιόπλια... Μπαρτσελόνα; Ο Χριστοδουλόπουλος μεταμορφώθηκε σε Ινιέστα; Ο Λουίς Γκαρσία σε Μέσι και ο -αξιολύπητος- Πλεσί σε Τσάβι; Φυσικά και όχι. Η ευθύνη βαραίνει σχεδόν αποκλειστικά τον Ερνέστο Βαλβέρδε, ο οποίος αποφάσισε και σε αυτό το ματς να ακολουθήσει το... ονειροπόλο σχέδιο του.

Ακόμα κι αν ο Ισπανός έχει δουλέψει πολύ στις προπονήσεις (κάτι που κάνει «μπαμ» στον αγωνιστικό χώρο), δημιουργώντας μια ομάδα που έχει συγκεκριμένη φιλοσοφία και μπορεί να πιέζει και να «βραχυκυκλώνει» για περίπου ένα ημίχρονο οποιονδήποτε αντίπαλο, είναι απίθανο να πιστέψει κανείς πως ο Ολυμπιακός θα καταφέρει να την... βγάλει καθαρή στα σοβαρά ματς με αμυντικούς μέσους έναν 35χρονο επιτελικό μέσο και ένα στατικό 8άρι.

Αυτό το σχήμα μπορεί να χρησιμοποιηθεί και ίσως ακόμα να χαρακτηριστεί και... καινοτομία με αντιπάλους που σε περιμένουν κλεισμένοι στο καβούκι τους. Με τον Πανσερραϊκό και την Κέρκυρα στο Καραϊσκάκη για παράδειγμα, ο Ολυμπιακός ευνοείται έχοντας από τη μέση και μπροστά έξι δημιουργικούς παίκτες, αφού έτσι μπορεί ευκολότερα να σπάσει τις αντίπαλες άμυνες.

Στο ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό, ο Βαλβέρδε ευνοήθηκε κατ' αρχήν από την κατάσταση του αντιπάλου. Οι γηπεδούχοι στο πρώτο ημίχρονο ήταν το ίδιο κακοί με όλα τα προηγούμενα ματς, χωρίς τρεξίματα στη μεσαία γραμμή, με έναν κωμικό Πλεσί στα χαφ να μας επιβεβαιώνει δεν μπορεί να λογίζεται ως επαγγελματίας ποδοσφαιριστής υψηλού επιπέδου και τους δύο ποδοσφαιριστές που μπορούν να δώσουν ενέργεια στην ομάδα, -κυρίως- τον Σιμάο και -δευτερευόντως- τον Καραγκούνη, να κάθονται στον πάγκο.

Ο Ολυμπιακός, λοιπόν, κράτησε και κυκλοφόρησε την μπάλα εύκολα στο πρώτο μέρος, όμως στην επανάληψη, όταν ο Ιμπαγάσα και ο Ντουντού τα... έφτυσαν: α) με την είσοδο των πιο «φρέσκων» Μαρίνου και Λουίς Γκαρσία, β) την μεταφορά του Χριστοδουλόπουλου στον άξονα, και γ) την είσοδο του Σιμάο μετά τα δύο γκολ, η σεμνή τελετή έλαβε τέλος με «πράσινο» happy end.

Θα μου πείτε, ποιον να βάλει ο Βαλβέρδε σαν αμυντικό χαφ; Τον ανέτοιμο Ουρτάδο; Πράγματι, πιθανότατα θα ήταν χειρότερα τα πράγματα αν ξεκίναγε ο Ισπανός, με δεδομένη την -σχεδόν δίμηνη- αποχή του από τα γήπεδα. Από την άλλη όμως, αυτό το παλικάρι, ο Γιαννάκης ο Παπαδόπουλος, λέπρα έχει και δεν παίζει; Γιατί όπως δείχνουν τα πράγματα ο σενιόρ Ερνέστο τον έχει στείλει αδικαιολόγητα στην... ποδοσφαιρική Σπιναλόγκα!

Ντέρμπι ήταν και πάει!

Δεν το κρύβω πως πηγαίνοντας στο γήπεδο είχα μια ανησυχία. Ανησυχία που φούντωσε με την απόδοση των «πρασίνων» στο α’ ημίχρονο και χτύπησε «κόκκινο» όταν φάγαμε και το ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ γκολ του Μιραλάς, που έκανε χαζους οσους φορούσαν πρασινα εκει γύρω.

Με βάση την εικόνα του μέχρι τότε παιχνιδιού, αλλά και των περισσότερων παιχνιδιών της ομάδας μου φέτος, δεν έβλεπα τον τρόπο που θα μπορόυσε να το “γυρίσει” και να παρει θετικό αποτέλεσμα, παρά το γεγονός οτι η -για μένα φλύαρη- υπεροχή του Ολυμπιακού δεν μεταφραζόταν σε φάση μπροστα στα καρε του Τζόρβα.

Και ξαφνικά όλα άλλαξαν! Ο Βαλβέρδε δεν κατάλαβε (όπως και την πρώτη αγωνιστική στον Ηρακλή) τις αλλαγές του Νιόπλια, που διάβασε το παιχνίδι και διόρθωσε τα λάθη του α’ ημιχρονου. Πέταξε έξω τον εκτός τόπου και χρόνου Κατσουράνη και τον ανέτοιμο (λογικό ίσως με τόσο καιρό εκτός) Γκοβού, εβαλε μέσα Μαρίνο και Γκαρσία και ήρθε η κίνηση ματ. Ο Λάζαρος πίσω απο τον Σισέ έδωσε άλλη ώθηση στο παιχνίδι. Ολοι πείσμωσαν, πιάσανε τόπο και τα γκάζια του Προέδρου, πήραν το κέντρο και πίεσαν με αποτέλεσμα την πολύ ομορφη ενέργεια του Λάζαρου και το 1-1. Αλλαγή ψυχολογίας και μετά απο λίγα λεπτά ηρθε και το πέναλτυ (που προσωπική μου αποψη ειναι πως το 2-1 θα γραφόταν ετσι κι αλλιως στην θέση που βρισκόταν ο Τζιμπρίλ πριν τον ανατρέψει ο Αβραάμ) για να ολοκληρώσει τον θρίαμβο του Παναθηναικού.

Μου άρεσε ο Παναθηναικός. Μ άρεσε γιατί δεν πέταξε πετσέτα (οπως με την ΑΕΚ επι 85 λεπτα). Μ άρεσε γιατι κατάλαβε και διορθώσε τα λάθη του, άλλαξε νοοτροπία και επαιξε σαν γηπεδούχος που ήθελε να κερδίσει 100%! Για μένα το γεγονός πως στο β ημίχρονο έβλεπες παίχτες που ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ να τρέξουν μέχρι το 90, εκτός απο πάθος για νίκη στο ντέρμπι, ειναι και το πρώτο θετικό δείγμα για την δουλειά του Εμπεν και μου αφήνει μια αισιόδοξη νότα για το μέλλον. Ελπιζω τα προβλήματα τραυματισμών να σταματήσουν, να επιστρέψουν καλά Νίνης και Λέτο, να βάλει μυαλό ο Κατσουράνης με μερικά ματσάκια στον πάγκο και να δούμε τον πραγματικό Παναθηναικό και τις φετινές του δυνατότητες.

Ενα μεγάλο μπράβο στον Λάζαρο. Μετά απο τραυματισμό έβγαλε πάθος, δούλεψε πολύ σε πείσμα όλων όσων τον κατηγορούν και «ανέστησε» τον Παναθηναικό (ελπίζω να συνεχίσει έτσι)  αλλά με τα 2 -πρώτα- γκολ του ο Σισέ δίκαια βαφτίζεται MVP του αγώνα, αλλά και “Punisher” της υπεροψίας και της σιγουριάς του Ολυμπιακού για ακόμα ένα “διπλό” στο ΟΑΚΑ. 


Ντέρμπι ήταν και πάει λοιπόν, το πρωτάθλημα εχει πολύ δρόμο, είμαστε ακόμα στο -1 απο την κορυφή, σε μια κούρσα στην οποία φέτος πιστεύω θα είναι και η ΑΕΚ μέσα( παρά την ανώμαλη προσγείωση απο τον Πανιώνιο). Αλλά αυτές οι μέρες, πως να το κάνουμε, είναι μερες χαράς και δεν μας τις χαλάει τίποτα!!! 3 χρόνια χωρις νίκη στο Ελληνικό El Classico είναι πολλά για τον βάζελο. Καλώς μας ήρθε λοιπόν, και μάλιστα με ανατροπή “καρυδάτη”, κι ας άργησε 6-7 μήνες...

‘Αντε γιατί έχουμε και σεντόνι να κουνήσουμε απόψε!!!

ΥΓ1: Το κλίμα που πάνε να δημιουργήσουν οι κόκκινες εφημερίδες (σε συνεργασια με στελέχη της ΠΑΕ) πιστευω πως ειναι το λιγότερο ΑΣΤΕΙΟ ακομα και για τον πιο σκληροπυρινικό οπαδο του Ολυμπιακου που βλεπει έστω λίγη μπαλα.

ΥΓ2: Τελικά είχε ντέρμπυ στο ΟΑΚΑ? Δεν θα μας δώσει κανεις απάντηση μάλλον....

ΥΓ3: Γιατί σας κάνανε εντύπωση αυτά που έγιναν στην Ν. Σμύρνη?? Αυτό είναι το ποδόσφαιρό μας