Τετάρτη 29 Σεπτεμβρίου 2010

Μία από τα ίδια η Ρεάλ

Τρίτη βράδυ. Θέλεις να απολαύσεις παιχνίδι Champions League. Τι άλλο, από το να καθίσεις αναπαυτικά στον καναπέ σου και να χαζέψεις τη Ρεάλ Μαδρίτης των σπουδαίων άσων (αυτή τουλάχιστον είναι η σωστή πρώτη σκέψη ενός ποδοσφαιρόφιλου). Θα μείνεις ωστόσο ικανοποιημένος, από την εικόνα των σούπερ αστεριών της ισπανικής ομάδας του Ζοσέ Μουρίνιο; Μάλλον όχι…

Ο πορτογάλος φυσικά και δεν άλλαξε μυαλά μετακομίζοντας στη Μαδρίτη και συνεχίζει να διδάσκει στους παίκτες του τα γνωστά και… τετριμμένα. Δεμένη άμυνα, δυνατό κέντρο και έπειτα εξετάζουμε το θεαματικό ποδόσφαιρο και τα πολλά γκολ, κάτι που δεδομένα δε μας έχει συνηθίσει η Ρεάλ, ειδικά η δευτεραθλήτρια της περασμένης σεζόν, που σημείωσε πάνω από 100 τέρματα σε όλες τις διοργανώσεις!

Θα μου πείτε, πως η άμυνα φέρνει τίτλους και οι οπαδοί θέλουν τέτοιους, αλλά νομίζω πως μέσα τους, επιθυμούν ταυτόχρονα και το καλό ποδόσφαιρο, τα πολλά γκολ και την παραγωγικότητα, που λείπει μέχρι στιγμής από την ομάδα της Μαδρίτης.

Το πρόβλημα εστιάζεται στις τελικές προσπάθειες, κυρίως των Ιγκουαΐν, και Κριστιάνο Ρονάλντο. Φέρει ευθύνη όμως και ο κόουτς με το σύστημά του και την αμυντικογενή του άποψη γύρω από το ποδόσφαιρο. Δεν πέρασαν πολλοί μήνες, από την κατάκτηση του Champions League από την Ίντερ, μία ομάδα που στηρίχτηκε περισσότερο στη δυνατή λειτουργία της αμυντικής γραμμής, αλλά και των χαφ, «πνίγοντας» κάθε αντίπαλο, καταστρέφοντας παράλληλα το όποιο θέαμα (η Μπαρτσελόνα ήθελε, αλλά δεν μπορούσε-για όποιον θυμάται…).

Ναι μεν στο τέλος της σεζόν, το τρεμπλ μπορεί να είναι γεγονός, για τον κορυφαίο προπονητή του κόσμου αυτή τη στιγμή, αλλά οφείλει να αναθεωρήσει κάποια πράγματα και να παρουσιάσει ελκυστικότερο ποδόσφαιρο σε όλους μας. Έχει παικταράδες στα χέρια του, ανώτερους από εκείνους πέρυσι στο Μιλάνο και πρέπει να τους αξιοποιήσει καλύτερα. Την Μπαρτσελόνα δεν τη μνημονεύουν όλοι τα τελευταία χρόνια, μόνο για τους τίτλους της…

Κάθετη πάσα

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου