Πάει καιρός από εκείνο το Κυριακάτικο μεσημέρι, που ο αρχισυντάκτης μου πέταξε την ιδέα να κάνουμε blog. Αφού στην αρχή γέλασα (από μέσα μου, μην τον προσβάλω κι όλας), μετά σκέφτηκα “γιατί όχι? Καλύτερες μ….. λένε οι άλλοι?”
Δημοσιογράφος δεν είμαι, και πιθανόν να μην ξέρω και περισσότερη μπαλίτσα από κάποιους που μπορεί να τύχει να διαβάσουν τα κείμενα μου. Απλή κατάθεση της γνώμης μου θα κάνω, με πολύ χιούμορ και διάθεση για χαβαλέ!
Περιμένω πραγματικά με μεγάλο ενδιαφέρον, το αυριανό-κομβικό- παιχνίδι στην Κρήτη για τον Παναθηναϊκό. Τα πρώτα παιχνίδια που είδα από κοντά φέτος τον Παναθηναϊκό, ήταν με τον Πανιώνιο (παρά τη νίκη και την καλή ίσως κατά διαστήματα απόδοση, δεν με έπεισε ότι θα ξεμπούκωνε η ομάδα, μετά τις συνεχόμενες άσχημες εμφανίσεις) και την Κοπεγχάγη (τα σχόλια γι' αυτό το ματς είναι περιττά νομίζω) και πραγματικά προβληματίστηκα πολύ με την εικόνα της ομάδας. Έλλειψη δυνάμεων από τα πρώτα λεπτά, έλλειψη καθαρού μυαλού και πανικός κάθε φορά που βρίσκεται πίσω στο σκορ, είναι τα μέχρι τώρα στοιχεία που τη διακρίνουν. Δεν ξέρω τι μπορεί να κάνει ο -αγαπημένος μου- Νιόπλιας για να αναστρέψει το κλίμα, αλλά ελπίζω να έχει ένα... μαγικό ραβδί στην εσωτερική του σακακιού του, γιατί ακολουθεί πολύ δύσκολος μήνας. ‘Ίδωμεν!
ΥΓ: Επειδή πολλά ακούστηκαν γι’ αυτό το θέμα, μόνο “Στο Πλεχτό” θα μάθετε την αλήθεια, για το κατούρημα του Καραγκούνη στο Καμπ Νόου και το λόγο που το έκανε.
Όλα ξεκίνησαν ένα ζεστό βράδυ σε κάποιο γήπεδο της Ν. Αφρικής, όπου έτυχε να παίζει η Ελλαδάρα με την Αργεντινή. Σε κάποιο μαρκάρισμα του Κάρα στον Μέσι έξω από την μεγάλη περιοχή του Τζόρβα, ο Μέσι βούτηξε και σωριάστηκε στο έδαφος παίρνοντας το φάουλ για την Αλμπισελέστε. Ο “τυπάρας” εμφανώς εκνευρισμένος ζήτησε τα ρέστα από το θεατρίνο και το διαιτητή. Βλέποντας πως δεν έβγαζε άκρη, ξεστόμισε μια φράση, που μέχρι πριν 2 βδομάδες μόνο ως αστείο μπορούσε να την λάβει κανείς....
Καρα γερα θα κανεις και κακα.-
ΑπάντησηΔιαγραφή