Ένας «ταύρος» στο λιμάνι

Σε προηγούμενο άρθρο μου, που αφορούσε την Εθνική μας ομάδα και συγκεκριμένα το παιχνίδι με αντίπαλο την Λετονία, ελάχιστη αναφορά έκανα στον καλύτερο παίχτη του αγωνιστικού χώρου, Βασίλη Τοροσίδη. Όχι, δεν τον ξέχασα, ο πραγματικός λόγος που το έκανα αυτό, ήταν γιατί πιστεύω ότι ο συγκεκριμένος παίκτης, αξίζει πραγματικά ένα αποκλειστικά δικό του άρθρο.

Γεννημένος στις 10/6/1985 στον Πετεινό Ξάνθης, ο Τοροσίδης έχει κατορθώσει στα 25 του χρόνια να είναι ένας από τους καλύτερους και πιο σταθερούς παίκτες του ελληνικού πρωταθλήματος. Ουσιαστικά η καριέρα του ξεκίνησε στην Σκόντα όπου αγωνίστηκε από το 2002 έως το 2007. Τον Γενάρη του ίδιου έτους, έγινε μήλον του έριδος για τους τρείς μεγάλους τις Αθήνας, με κερδισμένο τον Ολυμπιακό που τον ενέταξε στο δυναμικό του και από ότι δείχνει μέχρι σήμερα με τις παρουσίες του, άξιζε και το παραμικρό ευρώ που δαπανήθηκε για την μεταγραφή του. Με 33 συμμετοχές στο αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα είναι ένα αναπόσπαστο κομμάτι αυτής της ομάδας. Έχει κατακτήσει 3 πρωταθλήματα, 2 κύπελλα και 1 σούπερ καπ με τον Ολυμπιακό, ενώ είναι και τρίτος αρχηγός των "ερυθρολεύκων".

Μετά το σύντομο βιογραφικό του, θα ήθελα να σταθώ λίγο στην παρουσία του με την εθνική μας. Στον αγωνιστικό χώρο έκανε τα πάντα. Έτρεχε, έκοβε, μοίραζε την μπάλα, σέντραρε και τελικά χρίστηκε και σκόρερ. Ονειρεμένη βραδιά για τον Ελ Τόρο, αλλά και για εμάς που τον απολαύσαμε. Χωρίς να θέλω να αδικήσω κάποιον άλλο από την ομάδα, ξαναλέω ότι ο Τοροσίδης έπαιξε ένα «κλικ» καλύτερα από τους υπόλοιπους.

         

Δοκιμασμένος σε διάφορες θέσεις, τι αμυντικό χαφ τον είδαμε, τι δεξί εξτρέμ τον είδαμε, τι αριστερό μπακ, ανταποκρίθηκε επάξια σε όλες. Ένας παίκτης που η φυσική του θέση είναι δεξί μπακ και σε αυτή «ζωγραφίζει». Αν και αμυντικός, έχει έφεση στο σκοράρισμα. Θα ξεχάσουμε τα κρίσιμα γκολ του την περσινή περίοδο, με αντιπάλους τον ΠΑΟΚ και την ΑΕΚ, όταν ο Ολυμπιακός μετά την αποχώρηση Κετσπάγια ήταν "ακέφαλος" και υπό διάλυση; Τότε κράτησε ζωντανούς τους Πειραιώτες. Αποτελεί έναν παίκτη πασπαρτού, που κάθε προπονητής θα τον ήθελε στο ρόστερ του, αφού μπορεί κάποιος να στηριχθεί επάνω του.

         

Με προσωπική ζωή που δεν προκαλεί, τουλάχιστον δεν έχει δει τα φώτα της δημοσιότητας κάτι το αξιοπερίεργο. Ο Τοροσίδης μέσα σε τρία μόλις χρόνια έχει γίνει από τα πιο αγαπημένα παιδιά της εξέδρας.

         

Με τα επόμενα χρόνια να διαγράφονται λαμπρά, ο "Τόρο" αποτελεί μαζί με άλλους νέους Έλληνες παίκτες το μέλλον του ποδοσφαίρου μας. Αυτός ίσως να είναι ο μελλοντικός ηγέτης και σε συλλογικό και σε εθνικό επίπεδο, καθώς διαθέτει όλα αυτά τα χαρακτηριστικά, που πρέπει να έχει ένας ηγέτης. Όλους εμάς, τέτοιου είδους ποδοσφαιριστές μας κάνουν να ατενίζουμε με αισιοδοξία το μέλλον…