Την Κυριακή είδα τα δύο ντέρμπι με φίλους, όπου ανταλλάξαμε απόψεις και προβληματισμούς. Το ασυνήθιστο και αξιοπερίεργο όμως αυτής της αγωνιστικής, ήταν το γεγονός ότι δε διαφωνήσαμε σε κανένα σημείο των αγώνων.
Είδα έναν Ολυμπιακό να βγάζει «φωτιές» στο πρώτο ημίχρονο, να μπαίνει παθιασμένα και να δείχνει ότι θέλει να «καθαρίσει» το παιχνίδι από την αρχή.
Το πάθος που φανέρωσαν οι «ερυθρόλευκοι» ήταν χαρακτηριστικό και οι προσπάθειές τους ευδοκίμησαν μόλις στο 2ο λεπτό της συνάντησης, με το γκολ του Ριέρα, όταν είχε προηγηθεί κλασσική ευκαιρία του Μιραλάς στα 30 δευτερόλεπτα.
Οι σωστές και γρήγορες πάσες, το σκληρό πρέσινγκ (πολλές φορές έπεφταν 2 και 3 παίκτες στον αντίπαλο που είχε την μπάλα) ήταν τα κύρια χαρακτηριστικά που «έπνιξαν» τον Άρη, του οποίου οι μέσοι έμοιαζαν να τα έχουν χαμένα.
Η αρχή είναι το ήμισυ του παντός έλεγαν οι αρχαίοι και στην περίπτωση του συγκεκριμένου παιχνιδιού το ρητό βρήκε εφαρμογή 100%. Μάταια προσπαθούσαν οι αμυντικοί των «κιτρινόμαυρων» να σταματήσουν τους «εκστασιασμένους» Μιραλάς, Ριέρα και Ιμπαγάσα. Ο Ολυμπιακός έδειξε ότι ήθελε να καθαρίσει το παιχνίδι αρκετά νωρίς, ούτως ώστε να περάσει όσο πιο ξεκούραστα γίνεται ενόψει του ντέρμπι του Σαββάτου με τον Παναθηναϊκό. Όσο πέρναγε η ώρα όμως και η μπάλα δεν έμπαινε στο πλεχτό, οι ποδοσφαιριστές του Άρη έβρισκαν τα πατήματα τους και ισορρόπησαν κάπως το παιχνίδι, κυρίως στο 2ο ημίχρονο.
Σε αυτό το σημείο, είναι άξιο να σημειωθεί, το γεγονός ότι ναι μεν οι Θεσσαλονικείς είχαν τον έλεγχο στο δεύτερο μισό του αγώνα, αλλά οι Παπαδόπουλος και Μέλμπεργκ δεν εκτέθηκαν καθόλου, με μοναδική εξαίρεση ίσως, την ευκαιρία του Κάλβο που έπιασε αέρα στην πολύ καλή σέντρα του Χαβίτο. Ο Ισπανός δεν αγωνίστηκε από την αρχή και στο σημείο που μπήκε ήταν ιδιαίτερα απειλητικός, με τον Βαλβέρδε όμως να διαβάζει γρήγορα και να τοποθετεί προσωπικό «φρουρό» του, τον Ραούλ Μπράβο.
Πέρα από τη νίκη, τα στοιχεία που θα πρέπει να προβληματίσουν τον Βαλβέρδε είναι η αδικαιολόγητη αγωνιστική πτώση της ομάδας μετά το 65’ και οι πολλές ευκαιρίες που δε μετουσιώνονται σε γκολ. Μοναδική ίσως δικαιολογία, είναι ότι δε γίναμε ξαφνικά Αγγλία, για να πρεσάρουμε 90’, θέλει δουλειά ακόμα, αλλά και το γεγονός ότι είμαστε αρκετά νωρίς στο πρωτάθλημα για να παρουσιάσει η ομάδα το maximum των δυνατοτήτων της. Αυτό καλώς εχόντων των πραγμάτων, θα το δούμε κατά Φλεβάρη μεριά.
Στα ψιλά πέρασε και περνάει η αγωνιστική παρουσία του Φουστέρ. Αθόρυβη δουλειά από τον Ισπανό, ο οποίος όμως είναι πολύ δραστήριος, μέσα στις φάσεις, απασχολεί μόνιμα τον αντίπαλο αμυντικό, δεν κρύβεται και ζητάει μπάλα και γενικά θεωρώ ότι η προσφορά του είναι καταλυτική στη μέχρι τώρα παρουσία του Ολυμπιακού.
Τέλος, αυτή τη στιγμή οι Πειραιώτες παίζουν το καλύτερο ποδόσφαιρο στο πρωτάθλημα. Αποτελούν το φαβορί, καθώς με την παρουσία τους, οι αντίπαλοι του δε δείχνουν να μπορούν να τον χτυπήσουν στα ίσα. Επειδή όμως ο εφησυχασμός είναι κακός σύμβουλος, ίσως αποδειχθεί καλό το γεγονός ότι δυσκολεύτηκαν να νικήσουν τον Άρη και δε θα είναι χαλαροί στο προσεχές ντέρμπι…
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
ΑπάντησηΔιαγραφή