Γαλανόλευκη... αρμάδα

Θύμισε τα παλιά η Εθνική μας ομάδα ποδοσφαίρου, με τη χθεσινή της εμφάνιση για τα προκριματικά του Euro κόντρα στη Λετονία. Ο ηλεκτρονικός πίνακας του γηπέδου Καραϊσκάκη έδειξε 1-0, νίκη για το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα και καλό θα είναι να επαναλάβουμε τέτοιου είδους παρουσίες.

Στα ενδιαφέροντα του παιχνιδιού, η παρουσία του Τζιόλη, η οποία πέρασε απαρατήρητη. Ένας παίκτης με χαρακτηριστική απλότητα στο παιχνίδι του, εμπνέει σιγουριά και ηρεμία στο κέντρο της ομάδας. Εξαιρετικός παρτενέρ του Κατσουράνη, ο οποίος με τις συχνές προωθήσεις του, ήθελε κάποιον να φιλάει τα νότα του στα μετόπισθεν και στο φινάλε κάποιον με τον οποίο να μπορεί να αλλάξει μπάλα με ευκολία. Σίγουρα θα μας λείψει από το ερχόμενο ματς με το Ισραήλ, καθώς τραυματίστηκε στον αστράγαλο. Στο δημιουργικό κομμάτι βέβαια βοήθησαν και οι Νίνης-Καραγκούνης.

Εδώ θα ήθελα να ανοίξω μία παρένθεση για τον 34χρονο παίκτη του Παναθηναϊκού. Εκατό οι εμφανίσεις του «Κάρα» στην εθνική, όντας πλέον ο τρίτος παίκτης που το κατορθώνει. Ακούγοντας αυτή την είδηση, το μόνο πράγμα που μου έρχεται στο μυαλό, είναι η λέξη σεβασμός. Ναι γελάμε με τις γραφικότητες που κάνει εντός των ελληνικών γηπέδων, ναι απορούμε με τις συνεχείς του διαμαρτυρίες στους διαιτητές, όμως δεν μπορεί κανείς να αμφισβητήσει την ποδοσφαιρική του αξία.

Κλείνοντας την παρένθεση, ιδιαίτερη εντύπωση μου έκανε το αμυντικό μας κεντρικό δίδυμο. Παπαδόπουλος-Παπασταθόπουλος δεν νομίζω ότι έχουν κάτι να ζηλέψουν από τους Δέλλα-Καψή που κατέκτησαν το ευρωπαϊκό το 2004 και έκαναν όλη την Ευρώπη να μιλάνε για αυτούς. Νέα παιδιά και οι δύο, έχουν όλο το χρόνο μπροστά τους για να κάνουν ακόμα μεγαλύτερα πράγματα και να έχουν ακόμα μεγαλύτερες επιτυχίες.

Υπέροχη συνεργασία είχαν και οι πτέρυγες του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος. Ο Νίνης με τον Τοροσίδη έκαναν φάσεις κατά κύματα από τη δεξιά πλευρά, δείχνοντας τη μεγάλη τους κλάση για ακόμα ένα παιχνίδι. Ο μικρός δείχνει να ανεβάζει στροφές όσο περνάει ο καιρός και θα αποτελέσει έναν άσσο στο μανίκι του Σάντος που δείχνει να τον εμπιστεύεται. Στα αριστερά με τον Σαμαρά, να μην έχει το μυαλό του στα μετόπισθεν, καθώς ο Τζαβέλλας ήταν πάρα πολύ καλός και τα κατάφερνε πολύ καλά μόνος του, έδειξε την κλάση του με μερικές σούπερ ατομικές ενέργειες και γενικότερα αποτελούσε ένα μόνιμο κίνδυνο της αντίπαλης άμυνας.

Στα ενδιαφέροντα προς επισήμανση, η χρησιμοποίηση του Μήτρογλου στην κορυφή της επίθεσης, που είχε μια-δυο καλές ενέργειες και ευκαιρίες για γκολ, γέμισε περιοχή αλλά σε γενικές γραμμές δεν με ενθουσίασε με την εμφάνιση του. Ακόμα πιο ενδιαφέρον η πρώτη παρουσία του Φετφατζίδη ο οποίος πήρε το βάπτισμα του πυρός με τη «γαλανόλευκη».

Τα 4-3-3 που χρησιμοποιεί ο Σάντος δείχνει να πηγαίνει στην εθνική μας ομάδα. Αυτό που με ανησυχεί όμως είναι οι εναλλακτικές που έχει ο προπονητής. Συγκεκριμένα μιλάω για τη θέση του αμυντικού χαφ και την θέση του επιθετικού. Δεν μπορώ να διακρίνω κάποιον που μπορεί να πάρει την φανέλα με το εθνόσημο και να ανταποκριθεί επάξια στις απαιτήσεις της ομάδας. Δεν υπάρχει ένας παίχτης που να τρώει σίδερα στο κέντρο να κόβει και να μοιράζει σωστά, αφού ο Κατσουράνης δείχνει να μην είναι στην καλύτερή του κατάσταση. Πολύ φοβάμαι ότι με αντίπαλο το Ισραήλ και με δεδομένη την απουσία του Τζιόλη, το πρόβλημα στα χαφ θα είναι σημαντικό. Μετά την αποχώρηση Γκέκα, στην κορυφή της επίθεσης παρατηρείται δυστοκία. Ο Σαμαράς μπορεί να παίξει σε αυτή την θέση όμως μένει γυμνή η αριστερή πλευρά (σ.σ. έχει αποχωρήσει και ο Αμανατίδης)  και δημιουργείται εκ νέου πρόβλημα. Μακάρι να μην το πληρώσουμε αυτό και να ευχηθούμε ο Πορτογάλος να έχει ήδη κάνει τα πλάνα του, για το επόμενο παιχνίδι της εθνικής.