Όταν εσύ πήγαινες, εγώ ερχόμουνα… για δεύτερη φορά

Όταν στα μέσα της δεκαετίας του ΄90 οι μικροί σίφουνες από την Ιταλία, που άκουγαν στο όνομα Fiat Punto GT άρχισαν να οργώνουν τους δρόμους της χώρας μας και να «διδάσκουν» σε πολλούς αλαζόνες πως το μέγεθος δεν είναι το παν, κανείς δε φανταζόταν την έκταση που θα έπαιρνε αυτό το «κίνημα» μείωσης του κυβισμού. Δέκα χρόνια μετά το group VAG μας παρουσίασε μοτέρ χαμηλού κυβισμού με τουρμπίνες, κομπρέσσορες, μυστικά ξόρκια και ματζούνια με σκοπό να βγάλει ιπποδύναμη από μικρό κυβισμό. Και τα κατάφερε περίφημα. Και το κίνημα που είχε ξεχαστεί έλαβε όνομα: downsizing. Όμως ο πονηρός Ιταλός είναι εδώ και αποφάσισε να φτάσει στα άκρα....

Φέτος, λοιπόν, καλωσορίζουμε ένα νέο κινητήρα από τη Fiat που μας δημιουργεί μία και μόνη απορία: που θα φτάσουν οι άνθρωποι; 900cc με υπετροφοδότηση turbo και απόδοση 105 ίππους. Ναι, μην ξαναδιαβάζεις την προηγούμενη σειρά. Καλά διάβασες. Ένα χιλιαράκι που πάει σαν δυνατό χιλιοτετρακοσάρι, αλλά δεν καίει ανάλογα και το σημαντικότερο, δε φορολογείται ανάλογα. Με τεχνολογία Multiair, δύο μόνο κυλίνδρους και μεγάλες δόσεις φαντασίας και μηχανολογικής μαγκιάς το ιταλικό εργοστάσιο παραδίδει μαθήματα προηγμένης τεχνολογίας στους αντιπαθείς Γερμανούς. (Ακούς κυρία Μέρκελ;) Για να μην αναλωθούμε σε τεχνικές –και μεταξύ μας ψιλοβαρετές- λεπτομέρειες, οι μηχανικοί κατήργησαν τους εκκεντροφόρους εισαγωγής, έκαναν και ένα σωρό άλλες αλχημείες και έφτασαν σε αυτό το αποτέλεσμα. Το μοτέρ θα εφοδιάζει αρχικά το Fiat 500 και στη συνέχεια θα το δούμε στο Panda και ίσως και στο Punto Evo. Οι επιδόσεις του θα είναι αξιοπρεπέστατες για τα ελαφριά και compact αμαξώματα του groupo Fiat και το βάρος του με βία θα φτάνει τα 80 κιλά. Με ροπή από χαμηλά και λειτουργία πιο ομαλή και από τα μαγικά χαλιά T-jet της προηγούμενης γενιάς θα σβήσει κάθε αμφιβολία περί επάρκειας του λιλιπούτειου κινητήρα. Προφανώς δε θα «ξυρίζει» σαν την καλοτροχισμένη φαλτσέτα του κουρέα της Σεβίλλης, αλλά σκέψου τη φρίκη στο πρόσωπο του greek kamaki των φαναριών, όταν η κοπελίτσα δίπλα του με το ταπεινό 500αράκι ξεκινήσει τουρμπισμένη μόλις ανάψει πράσινο...

Και ας έρθουμε λίγο στο πονεμένο θέμα των ημερών, το οικονομικό. Τι θα καίει ρε μάστορα; ΤΙΠΟΤΑ. Μastoras speaking. Χαμηλά τεσσάρια για μέση κατανάλωση δεν ακούγονται και άσχημα. Και από τέλη κυκλοφορίας μια απ΄τα ίδια... 110 ευρώ με τα δεδομένα του 2011, αλλά εδώ το χέρι μου στη φωτιά δε θα το βάλω γιατί οι καιροί είναι πονηροί, το ΔΝΤ έχει ορέξεις και ο κύριος Παπακωνσταντίνου μου μοιάζει με σύζυγο που έχει φάει παντόφλα. Δε φέρνει και πολλές αντιρρήσεις. Από εκπομπές CO2 το αυτοκίνητο θα είναι η χαρά της Greenpeace, με επίπεδα κοντα στα 80γραμ./χλμ. Οπότε και με αυτό τον τρόπο υπολογισμού των τελών, τα πράγματα προδιαγράφονται αισιόδοξα... Από τις τελευταίες πληροφορίες που διαρρέουν, οι μηχανικοί επιλύουν τα τελευταία θέματα αξιοπιστίας που είχαν ανακύψει σε σχέση με τη λειτουργία του turbo( ατμοσφαιρική έκδοση του ίδιου μοτέρ ήδη κυκλοφορεί στο 500άρι, αλλά εμείς είμαστε γρήγοροι και ασχολούμαστε μόνο με τα μαγικά σαλιγκάρια) και όλα δείχνουν πως η γραμμή παραγωγής είναι απελπιστικά κοντά.

  

Ιταλικό και αξιοπιστία είναι σχέση μίσους και πάθους θα μου πεις, αλλά για την ψυχή των αυτοκινήτων απο τη γείτονα χώρα ουδείς αμφιβάλει. Η γνώμη μου ως γνήσιου ιταλόφιλου(από Fiat σε Αlfa Romeo το πάω συνέχεια) μπορεί να μην είναι και πολύ αντικειμενική, αλλά...κανείς δεν είναι τέλειος. Οι επιλογές είναι πολλές και τα κριτήρια διαφορετικά. Η πρόταση αυτή ακούγεται εξαιρετικά ενδιαφέρουσα και μόνο ο χρόνος θα δείξει πόσο πετυχημένη θα είναι.