Δεν το κρύβω πως πηγαίνοντας στο γήπεδο είχα μια ανησυχία. Ανησυχία που φούντωσε με την απόδοση των «πρασίνων» στο α’ ημίχρονο και χτύπησε «κόκκινο» όταν φάγαμε και το ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ γκολ του Μιραλάς, που έκανε χαζους οσους φορούσαν πρασινα εκει γύρω.
Με βάση την εικόνα του μέχρι τότε παιχνιδιού, αλλά και των περισσότερων παιχνιδιών της ομάδας μου φέτος, δεν έβλεπα τον τρόπο που θα μπορόυσε να το “γυρίσει” και να παρει θετικό αποτέλεσμα, παρά το γεγονός οτι η -για μένα φλύαρη- υπεροχή του Ολυμπιακού δεν μεταφραζόταν σε φάση μπροστα στα καρε του Τζόρβα.
Και ξαφνικά όλα άλλαξαν! Ο Βαλβέρδε δεν κατάλαβε (όπως και την πρώτη αγωνιστική στον Ηρακλή) τις αλλαγές του Νιόπλια, που διάβασε το παιχνίδι και διόρθωσε τα λάθη του α’ ημιχρονου. Πέταξε έξω τον εκτός τόπου και χρόνου Κατσουράνη και τον ανέτοιμο (λογικό ίσως με τόσο καιρό εκτός) Γκοβού, εβαλε μέσα Μαρίνο και Γκαρσία και ήρθε η κίνηση ματ. Ο Λάζαρος πίσω απο τον Σισέ έδωσε άλλη ώθηση στο παιχνίδι. Ολοι πείσμωσαν, πιάσανε τόπο και τα γκάζια του Προέδρου, πήραν το κέντρο και πίεσαν με αποτέλεσμα την πολύ ομορφη ενέργεια του Λάζαρου και το 1-1. Αλλαγή ψυχολογίας και μετά απο λίγα λεπτά ηρθε και το πέναλτυ (που προσωπική μου αποψη ειναι πως το 2-1 θα γραφόταν ετσι κι αλλιως στην θέση που βρισκόταν ο Τζιμπρίλ πριν τον ανατρέψει ο Αβραάμ) για να ολοκληρώσει τον θρίαμβο του Παναθηναικού.
Μου άρεσε ο Παναθηναικός. Μ άρεσε γιατί δεν πέταξε πετσέτα (οπως με την ΑΕΚ επι 85 λεπτα). Μ’ άρεσε γιατι κατάλαβε και διορθώσε τα λάθη του, άλλαξε νοοτροπία και επαιξε σαν γηπεδούχος που ήθελε να κερδίσει 100%! Για μένα το γεγονός πως στο β ημίχρονο έβλεπες παίχτες που ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ να τρέξουν μέχρι το 90, εκτός απο πάθος για νίκη στο ντέρμπι, ειναι και το πρώτο θετικό δείγμα για την δουλειά του Εμπεν και μου αφήνει μια αισιόδοξη νότα για το μέλλον. Ελπιζω τα προβλήματα τραυματισμών να σταματήσουν, να επιστρέψουν καλά Νίνης και Λέτο, να βάλει μυαλό ο Κατσουράνης με μερικά ματσάκια στον πάγκο και να δούμε τον πραγματικό Παναθηναικό και τις φετινές του δυνατότητες.
Ενα μεγάλο μπράβο στον Λάζαρο. Μετά απο τραυματισμό έβγαλε πάθος, δούλεψε πολύ σε πείσμα όλων όσων τον κατηγορούν και «ανέστησε» τον Παναθηναικό (ελπίζω να συνεχίσει έτσι) αλλά με τα 2 -πρώτα- γκολ του ο Σισέ δίκαια βαφτίζεται MVP του αγώνα, αλλά και “Punisher” της υπεροψίας και της σιγουριάς του Ολυμπιακού για ακόμα ένα “διπλό” στο ΟΑΚΑ.
Ντέρμπι ήταν και πάει λοιπόν, το πρωτάθλημα εχει πολύ δρόμο, είμαστε ακόμα στο -1 απο την κορυφή, σε μια κούρσα στην οποία φέτος πιστεύω θα είναι και η ΑΕΚ μέσα( παρά την ανώμαλη προσγείωση απο τον Πανιώνιο). Αλλά αυτές οι μέρες, πως να το κάνουμε, είναι μερες χαράς και δεν μας τις χαλάει τίποτα!!! 3 χρόνια χωρις νίκη στο Ελληνικό El Classico είναι πολλά για τον βάζελο. Καλώς μας ήρθε λοιπόν, και μάλιστα με ανατροπή “καρυδάτη”, κι ας άργησε 6-7 μήνες...
‘Αντε γιατί έχουμε και σεντόνι να κουνήσουμε απόψε!!!
ΥΓ1: Το κλίμα που πάνε να δημιουργήσουν οι κόκκινες εφημερίδες (σε συνεργασια με στελέχη της ΠΑΕ) πιστευω πως ειναι το λιγότερο ΑΣΤΕΙΟ ακομα και για τον πιο σκληροπυρινικό οπαδο του Ολυμπιακου που βλεπει έστω λίγη μπαλα.
ΥΓ2: Τελικά είχε ντέρμπυ στο ΟΑΚΑ? Δεν θα μας δώσει κανεις απάντηση μάλλον....
ΥΓ3: Γιατί σας κάνανε εντύπωση αυτά που έγιναν στην Ν. Σμύρνη?? Αυτό είναι το ποδόσφαιρό μας…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου